Rośliny owadożerne kryją w sobie wiele tajemnic. Oto niektóre z nich:
» Pierwszy okaz muchołówki (Dionea) przywieziono do Anglii w połowie XVIII wieku. Wzbudziła spore zainteresowanie, gdyż wcześniej nie znano takiej rośliny.
*
» Największy dzbanecznik ma dzbanki długości ponad 35 centymetrów mieszczące około 2 litrów cieczy trawiennej. Potrafią one upolować szczura lub małego ptaka.
*
» Niektóre sarracenie mają rurki wysokości ponad metra.
*
» Liście portugalskiego Drosophyllum lusitanicum są tak lepkie, że zawiesza się je w pomieszczeniach jako muchołapki.
*
» Nie dla wszystkich owadów rośliny owadożerne są niebezpieczne. Larwy widliszka Wyeomyia smithi rozwijają się w rurkach kapturnicy purpurowej, a osobniki dorosłe nie mają problemu z wlatywaniem i wylatywaniem z dzbanuszka.
*
» Budowa odnóży pewnego gatunku mrówki umożliwia tym owadom chodzenie po wewnętrznej stronie heliamfor. W dzbankach dzbanecznika często żyje pająk Misumentops nepenthicola, a ponadto w cieczy produkowanej przez dzbaneczniki (która często zawiera kwas mrówkowy!) żyją pewne gatunki okrzemek i glonów. Pewne gatunki motyli składają jajeczka na wewnętrzne ściany pułapek sarraceni, a gąsienice żywią się nimi. Może się zdarzyć, iż w rurkach naszych sarraceni niewielkie pająki zbudują sobie pajęczynę i będą uniemożliwiały wpadanie do ich wnętrza owadów.
*
» Niektóre rośliny owadożerne mogą wręcz wchodzić z owadami w symbiozę. Przykładem jest, żyjąca w lasach Borneo, mrówka z rodzaju Colobopsis. Żyje ona wewnątrz ogonka liściowego dzbanecznika Nepenthes bicalcarata. Roślina zapewnia mrówkom schronienie, a te "udrażniają" układ trawienny gospodarza zjadając większe owady.
*
» Enzym, dzięki któremu dzbaneczniki rozkładają białka owadów na aminokwasy, został nazwany nepentazą (od łacińskiej nazwy tego gatunku: Nepenthes).
*
» Szkielet owadów jest zbudowany z chityny. Jest to wielocukier nierozkładalny przez większość roślin owadożernych. Potrafią tego jednak dokonać dzbaneczniki. Produkują one enzym chitynazę, który rozkłada chitynę.
*
» Rośliny owadożerne, które posiadają ruchome pułapki, używają do ich uruchamiania impulsu elektrycznego.
*
» Rosiczka okrągłolistna (Drosera rotundifolia) jest ziołem. Stosowana jest do produkcji leków przeciwkaszlowych, głównie w homeopatii. Można ją kupić w postaci syropu Drosetux (firmy DOLISOS), granulek DROSERA 5CH, DROSERA 9CH, DROSERA 15CH i DROSERA 30CH (firmy BOIRON) oaz granulek DAGOMED 2 - DROSERA (firmy DAGOMED). Zalecenia do stosowania tych preparatów to napadowy kaszel, towarzyszące temu bóle żeber i brzucha oraz "łaskotanie" w krtani; ogólne osłabienie, powiększenie węzłów chłonnych szyjnych i tchawicowo-oskrzelowych wywołujących kaszel. Nie musimy się obawiać, że używając powyższych leków przyczyniamy się do wyginięcia tych roślin - rozcieńczenia w homeopatii są tak duże, że do ich produkcji używa się niewielkich ilości surowca (dla porównani roczny zapas leku Oscillococcinum dla całego świata firma produkuje z jednej kaczej wątroby).
*
» Rosiczka zawiera następujące substancje aktywne: pochodne 1,4-naftochinolonu - około 0,5%, głównie plumbagon (izolowany z korzeni jako żółty barwnik; w rosiczce często występuje jako glikozyd rossolizyd), a także droseron (też żółty), ramenton, ramentaceon i jego dimer oraz flawonoidy
| 
